Na het eerste deel van het symposium en een korte pauze is tijdens het tweede deel van het TPACK sympoisum Douglas Agyei als eerste aan de beurt. Ook Douglas is een van onze PhD studenten en hij presenteert zijn onderzoek dat hij uitvoert in Ghana bij studenten van de lerarenopleiding wiskunde rondom "Developing Technological Pedagogical Content Knowledge through Teacher Design Teams". Uit het onderzoek van Douglas bleek dat er in Ghana meer training nodig is binnen de lerarenopleiding met betrekking tot het gebruik van ict op zich en de integratie van ict in wiskunde onderwijs. Een professional development programma werd opgezet en de docenten in Ghana gingen werken in docentontwerpteams. In deze teams moesten ze een wiskunde onderwerp kiezen, technologie kiezen om dit onderwerp te ondersteunen, activiteiten voor in de klas ontwerpen, deze activiteiten uitvoeren en evalueren.Douglas heeft tijdens dit onderzoek gemeten wat de impact is van het professional development programma en heeft gekeken naar TPACK en het werken in docentontwerpteams. Hij gebruikte daar onder andere het self-efficacy instrument "STEBI" voor. De self-efficacy (het gevoel van bekwaamheid) van de docenten was significant gestegen na het werken in de docentontwerpteams. Het samenwerken met andere docenten (een nieuwe onderwijsbenadering) werd erg gewaardeerd. Daarnaast hebben de docenten allemaal TPACK kunnen integreren in hun lessen. Interessant is dat uit het onderzoek blijkt dat niet alleen de TPACK-vaardigheden gestegen zijn, maar dat de wiskunde docenten ook hun kennis van de inhoud (content) konden verhogen. De docenten waren tevreden met hun eigen resultaat, niet in de laatste plaats omdat hun studenten ook enthousiast waren over het resultaat!
Na de presentatie van Douglas is het de beurt aan Ann Thompson, Denise Schmidt en Evrim Baran over "The Continuing Development, Validation and implementation of an Instrument to Assess Teacher Development of TPACK". Een meetinstrument is ontwikkeld en wordt op dit moment al breed gebruikt (ook door onze PhD studenten). Het meetinstrument is een "self-report", oftewel degene die de vragenlijst invult geeft aan hoe hij/zij zelf denkt over de stellingen die daar gepresenteerd worden. Het is dus geen objectief meet- of observatieinstrument, maar het geeft wel aan hoe mensen zelf denken over hun TPACK-vaardigheden. Denise Schmidt geeft een toelichting op de ontwikkeling van de vragenlijst. Het artikel van het totale verhaal is ook te vinden in het Journal of Research on Technology in Education (helaas moet je voor het complete artikel een inlogcode hebben). De vragenlijst bestond oorspronkelijk uit ruim 70 vragen. Deze vragenlijst is uitgeprobeerd bij 124 studenten van een lerarenopleiding en op basis van betrouwbaarheidsanalyses werd de vragenlijst aangepast. Sommige vragen werden veranderd/duidelijker gemaakt en vragen die niet bijdroegen aan hetgeen gemeten moest worden werden weggelaten. De uiteindelijke vragenlijst bestaat uit 47 items.Interessant is dat de vragenlijst op heel veel verschillende plekken gebruikt wordt, in verschillende landen en bij verschillende vakgebieden. Het zou mooi zijn als we alle gegevens van alle onderzoeken kunnen verzamelen en daar dan analyses op uit kunenn voeren. Een soort basisartikel als uitgangspunt voor toekomstig onderzoek?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten