Allison begint haar presentatie met het verhaal dat zij al sinds de jaren 90 bezig is met ict: Blackboard en powerpoint. Maar op het moment dat zij gevraagd wordt door haar dean om haar vak echt op het web te zetten heeft ze de excuses die we van nu ook wel kennen.. hoe het nu gaat is al goed genoeg, ik heb hier geen tijd voor, ik hoef niet (ik heb toch al een vaste aanstelling) en, heel belangrijk: mijn face-to-face lessen zijn heel speciaal en uniek.Waarom is het er toch mee bezig gegaan? Omdat anderen het wel doen, waaronder haar baas! Op basis van allerlei verschillende soorten informatie die je op internet kan vinden is ze gaan zoeken naar mogelijkheden om haar onderwijs te verrijken. Dit deed ze met het idee dat "the hard fact is that e-learning took off before people really knew how to use it" en "not only are our classes not ready for prime time, the people aren't either". Om ervoor te zorgen dat ze zelf wel ready was heeft ze onder andere ervaring op gedaan met het gebruik van social networking om les te geven. Een van de voorbeelden die ze gaf was het gebruik van pinotnet.ning.com, waarbij 50 studenten echt ingeschreven zijn en nog eens 600 andere mensen online aanwezig zijn en discussieren over verchillende onderwerpen.
Uiteindelijk was haar conclusie dat er dus heel veel is, maar blijft de vraag hoe je dat in de praktijk kunt brengen en hoe je ervoor zorgt dat anderen het ook doen. Het enige dat ze daarover zegt is dat je ervoor moet zorgen dat je weet waarom het nuttig is en dat je ervoor moet zorgen dat je voldoende vertrouwen in jezelf hebt. Helaas gaat ze niet in op hoe dat dan precies moet...
Maar: haar studenten waren tevreden (ze geeft volgens mij ook heel veel begeleiding en stopt daar ontzettend veel tijd in) en haar conclusie op basis van haar ervaringen is "I remembered why I love to teach and to design programs, why I like technology, why this is a pretty darn great job!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten