ORD2010: Keynote Christopher Day

De eerste keynote van de ORD werd verzorgd door Christopher Day, Professor of Education and Co-Director of the Teacher and Leadership Research Centre (TLRC).  Zijn presentatie met de titel "The new lives of teachers: research which influences" begint met de opmerking dat er altijd een kloof is geweest tussen theorie en praktijk en tussen onderzoekers en leraren en dat dat nog steeds zo is. Aan de ene kant komt dat doordat je als leraar niet vanzelfsprekend nadenkt over onderzoek doen, maar aan de andere kant zijn onderzoekers heel goed in geisoleerd werken aan eigen onderzoek. Een ander probleem dat Christpher Day aanhaalt is een uitspraak die door David Hargreaves is gedaan: al het geld wat in onderzoek wordt gestopt leidt nog tot te weinig kwaliteitsverbetering en radicale onderwijsinnovatie en de resultaten die er wel zijn worden te weinig gewaardeerd door leraren en beleidsmakers. Dit kan uiteraard wel wat genuanceerd worden, maar de belangrijkste boodschap is dat het beter koppelen van onderzoek aan praktijk nodig is. Dit hoeft niet alleen door evidence-based onderzoek, maar (juist) ook door onderzoek in de praktijk in samenwerking met leraren!

Nadat Christopher Day een aantal redenen heeft aangegeven waar de kloof tussen onderzoek en praktijk vandaan komt (hij noemt ze self-inflicted separations en ze gaan o.a. in op de specifieke onderzoekstaal/jargon van onderzoekers en de eeuwige discussie over welke onderzoeksmethode nu het beste is) worden drie soorten onderzoek genoemd die problemen kunnen oplossen in de onderwijspraktijk:

• Research into practice settings: the experimental model
  In dit soort onderzoek wordt een experiment bedacht door een onderzoeker, dit wordt in de praktijk gebracht en conclusies worden getrokken (the researcher as solution giver)
• Design research and development
  De onderzoeker is ook ontwikkelaar, als extern persoon betrokken bij het onderzoek, maar de leraar is de belangrijste betrokkene
• Participatroy action research
  In dit model doet de onderzoeker mee in de praktijk van de leraar als ondersteuner van het proces en helpt waar mogelijk

Voor alledrie de modellen is iets te zeggen, maar Christopher Day geeft aan dat de laatste twee modellen op dit moment het meest effectief zijn als je echt iets wilt bereiken in het onderwijs en bij de leraren. Het laatste model vereist wel nieuwe onderzoekscompetenties en we worden ervoor gewaarschuwd dat het laatste model niet latijd leidt tot lange termijn oplossingen, maar tot oplossingen die op dit moment passen in een specifieke context.

Maar wat betekent dit nu voor de leraar? Hij/zij moet ook over competenties beschikken om mee te draaien in het onderzoek. Als de leraar zich goed voelt bij het onderzoek, het onderzoek ook echt een probleem uit zijn/haar praktijk oplost en de leraar durft daardoor ook mee te doen zouden er goede stappen gezet kunnen worden.

Christopher Day eindigt zijn presentatie met de vraag waarom mensen onderzoek doen en wat de beste reden is. Er zijn mensen die onderzoek doen omdat het moet, om een baan te hebben en geld te verdienen (research as a job), mensen die onderzoek doen om hogerop te komen (research as a career) en dan vaak met onderzoek stoppen als het beoogde carrierepad bereikt is en mensen die onderzoek doen omdat zij nieuwe kennis willen creeeren, leraren willen ondersteunen en onderwijs willen vernieuwen (research as a vocation).  Uiteraard gaat Christopher's voorkeur uit naar het laatste!